Aşk

nereden başlasam, nasıl söylesem
aşk yaşanır anlatılmaz ki
ne saçı, ne gözü, ne de gölgesi
aşk insanoğlunun kendisi gülüm

olunmaz dertlere gülüp geçerken
bir tatlı sevince günlerce yanıp
işinde, okulda veya kahvede
aklımın bir yerinde hep o var demek

bazen yıldızlara, bazen güneşe
bazen karanlığa kafa tutmaktır.
ranzama uzanıp ızdırap içinde
uyuyup uykusuz uyanmaktır.

bir kere gönlüme düşerse bu ah
alışır, tutuşur, yanarsın eyvah
bazen sevap, bazen gizli bir günah
aşk insanoğlunun kendisi gülüm.

onu her gördüğünde renginin
kızarıp dilinin tutulduğu an
dizlerinin bağı çözülür ya birden
kalbinin hızlı hızlı vurmasıdır.

Osman Öztunç